Monumenten

Het klooster Mosteiro de Santa Clara werd in 1314 gebouwd in opdracht van D. Isabel de Aragão, de Heilige Koningin. Het kwam in de plaats van een klein nonnenklooster dat in 1286 gesticht was. De tempel was in 1330 klaar en het ontwerp wordt toegeschreven aan architect Domingos Domingues, die eerder aan het klooster Mosteiro de Alcobaça had gewerkt.

Het geheel is gekenmerkt door de architectuur uit die tijd door de omvang van de kerk en de kloostergang en de stenen koepel die de drie schepen overdekt. Door zijn ligging aan de rivier Mondego werd het klooster vaak geteisterd door overstromingen, die leidden tot de noodzakelijke bouw van een bovenste verdieping. De begane grond, die bijna altijd onder water stond, werd toen verlaten. In de 17de eeuw liet koning D. João IV op een hooggelegen locatie in de stad het nieuwe klooster bouwen, dat bekend is geworden onder de naam Santa Clara-a-Nova. In 1677 verhuisden de zusters naar dit nieuwe klooster. Het oude klooster kreeg de naam Santa Clara-a-Velha en bleef verlaten achter en verviel tot een ruïne.

Aan het eind van de 20ste eeuw vonden er grote herstelwerkzaamheden plaats, waardoor de structuren en het grote en diverse erfgoed van het klooster bloot kwam te liggen. De deuren van het klooster zijn opnieuw geopend voor bezoekers. Een bezoek biedt aangename wandelingen in de buitenlucht langs de kerk en de gerestaureerde archeologische bouwwerken. In het interpretatiecentrum is er niet alleen een tentoonstelling van de opgegraven voorwerpen, maar er wordt ook door middel van audiovisuele middelen een presentatie gegeven van de geschiedenis van deze plaats en zijn rehabilitatie.