Monumenten

Het klooster ligt binnen de muren van het kasteel van Palmela en werd aan het begin van de 15e eeuw gebouwd in opdracht van koning D. João I, grootmeester van de orde Ordem de Santiago. In 1443 werd het de zetel van die Orde en zou dat ook blijven tot 1834, het moment dat de religieuze ordes werden ontbonden.

Het is een sobere tempel met simpele geometrische lijnen en weinig versieringen op de buitengevels; dit is kenmerkend voor de laatgotische stijl. Opmerkelijk is het portaal met drie simpele archivolten, op de gevel die naar het westen gericht is, bekroond door een oculus die het originele rozetvenster vervangt.

Het interieur heeft drie schepen met arcades met spitsbogen en is nog mooier gemaakt door de laatste grootmeester D. Jorge de Lencastre halverwege de 16e eeuw. Hij was een bastaardzoon van koning D. João II. Hij stierf in 1551 en zijn tombe is te vinden in het transept. Het is een mooi beeldhouwwerk met decoraties in Manuelijnse stijl, gemaakt van rood marmer uit Arrábida.

Bijzonder is in het kloostergedeelte onder andere de eetzaal, die bekleed is met tegeltableaus in blauw- en wittinten uit de 18e eeuw (identiek aan die van het transept van de kerk). Opvallend zijn het spreekgestoelte en de waterkom, die versierd zijn met de symbolen van de orde: de venusschelp, de zak, de hoed en het hoofd van de bedevaartganger, het zwaard, het paard en de standaard met het rode militaire kruis. De kloostergang bestaat uit drie registers, waarbij de eerste een fijnzinnige zuilengang heeft met klassieke vormen.